ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΕΛΒΟ

Με πολύμηνη καθυστέρηση το Υπουργείο Οικονομικών έστειλε απάντηση στην Ερώτηση που είχε καταθέσει από τον Ιούλιο η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, από κοινού με άλλους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τις εξελίξεις και τους σχεδιασμούς της Κυβέρνησης για την ΕΛΒΟ. Ωστόσο, ακόμη και αυτή η καθυστερημένη απάντηση είναι καθαρά τυπική, καθώς αποτελεί μια υπεκφυγή στα ερωτήματα που απεύθυναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίνει καμία ενημέρωση σχετικά με το μέλλον τις επιχείρησης και των εργαζομένων μετά το τέλος της διαδικασίας εκκαθάρισης, η οποία όπως σχεδόν μονολεκτικά αναφέρει το Υπουργείο «αφορά στη διενέργεια διαγωνισμού για την ανάδειξη πλειοδότη επενδυτή για τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΛΒΟ». Επιβεβαιώνει, δηλαδή, το αυτονόητο, που έχει γίνει ήδη κατανοητό από όλους: ότι η Κυβέρνηση επιλέγει την απαξίωση και το «λουκέτο» σε άλλη μια στρατηγική δημόσια επιχείρηση κατ' εντολή των δανειστών, ακολουθώντας το μοντέλο της ΕΡΤ.
Πέρα από αυτό, δεν κρίνει σκόπιμο να κάνει καμία αναφορά σχετικά με το σχεδιασμό του Υπουργείου. Εκτός, βέβαια, από το ότι οι συνταξιούχοι της επιχείρησης, στους οποίους οφείλει το Υπουργείο ως κύριος μέτοχος της ΕΛΒΟ νόμιμες αποζημιώσεις ύψους πάνω από 1,5 εκατομμυρίου, θα αποζημιωθούν από τελικά από το εκπλειστηρίασμα – εννοείται όποτε και προκύψουν τα αντίστοιχα έσοδα. Βεβαίως, ο κ. Υπουργός παραλείπει να αναφέρει επιπλέον ότι από το Φεβρουάριο δόθηκαν με τροπολογία 14 εκατομμύρια ευρώ στη επιχείρηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών, τα οποία προβλέπεται να αντισταθμιστούν επίσης από το εκπλειστηρίασμα.  Τέλος, ως προς το ερώτημα σχετικά με την αμοιβή του ειδικού εκκαθαριστή από το Δημόσιο το Υπουργείο μας ενημέρωσε ότι «εκτιμά» πως οι οικονομικοί και λοιποί συμβατικοί όροι καλύπτονται από την αρχή της εμπιστευτικότητας. Μάλιστα, όπως δηλώνει «η τυχόν ευρεία δημοσιοποίηση των οικονομικών στοιχείων και γενικότερα των όρων των συμβάσεων αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική ισχύ του Δημοσίου στην σύναψη τυχόν νέων αντίστοιχων συμβάσεων υπηρεσιών και δυσχεραίνει σημαντικά τις συνεχείς προσπάθειες μείωσης του κόστους των υπηρεσιών προς το Δημόσιο». Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η διαφάνεια στις συναλλαγές του Δημοσίου και η ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας κρίνεται από το Υπουργείο ότι «αποδυναμώνει την διαπραγματευτική ισχύ του Δημοσίου». Άραγε, μας δηλώνει με αυτόν τον τρόπο ότι οι εργολάβοι διαφόρων υπηρεσιών προς το Δημόσιο - και μάλιστα αυτοί που αναλαμβάνουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας - θεωρούν ασύμφορη οικονομικά την κοινωνική λογοδοσία; Ή μήπως ότι η αμοιβή του εκκαθαριστή είναι υπερκοστολογημένη σε τέτοιο βαθμό που «αποδυναμώνει την διαπραγματευτική ισχύ του Δημοσίου στην σύναψη τυχόν νέων αντίστοιχων συμβάσεων»; Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα της αντίληψης της κυβέρνησης για την διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Της αντίληψης εκείνης που υποτάσσει την δημοκρατία στα τάσσει την δημοκρατία στα οικονομικά συμφέροντα και τις μνημονιακές δεσμεύσεις.