ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ»: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Μάιος 2020 - Θέατρο Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης»
Από την φιλόξενη Αίθουσα Θεάτρου του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλώρινας «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», απευθύνουμε προς όλα τα μέλη όλων των Τμημάτων μας, προς όλες τις φίλες και τους φίλους της πόλης μας, προς όλους τους συμπατριώτες μας εντός και εκτός Φλώρινας, εντός και εκτός Ελλάδας, τον πιο εγκάρδιο, τον πιο ελπιδοφόρο, τον πιο ζωντανό χαιρετισμό διαχρονικά και παγκόσμια:
Χριστός Ανέστη!
Από την καρδιά του Συλλόγου μας, επιβεβαιώνουμε ότι ο «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» είναι εδώ. Είμαστε όλοι εδώ, υγιείς, δυνατοί και συνεχίζουμε.
Από το ξεκίνημα της πανδημίας του κορωνοϊού, πάρθηκαν-πολύ νωρίς-αποφάσεις σκληρές, καθώς ο Σύλλογός μας ήταν ο πρώτος που ανέστειλε όλες τις λειτουργίες και δράσεις όλων των Τμημάτων του, ως προληπτικό μέτρο αντιμετώπισης διασποράς του φονικού ιού.
Και σήμερα, δυο και πλέον μήνες μετά, αισθανόμαστε ήσυχοι με την συνείδησή μας, δικαιωμένοι και ευτυχείς για εκείνες τις -αποτελεσματικές όπως αποδείχτηκε- επιλογές μας.
Καταφέραμε ως άτομα και ως υπεύθυνος πολιτιστικός φορέας που σέβεται την πολυετή ιστορία του, να μην κινδυνέψει καμιά ανθρώπινη ζωήτων μελών μας, ζωές συμπολιτών μας, να μην διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή της πόλης μας και να μην επιβαρυνθεί η Δημόσια Υγεία.
Αναμενόμενο και βαρύ το αντίτιμο για όλους, η γέννηση νέων και παράδοξων δεδομένων: αλλαγές καθημερινών μας συνηθειών, κατ’ οίκον περιορισμοί, ακυρώσεις εκδηλώσεων, αποχή από συλλογικά καθήκοντα και εκκλησιαστικές - θρησκευτικές υποχρεώσεις.
Μια αληθινή περίοδος συγκινησιακής χαρμολύπης, υπομονής, προσωπικών αγώνων και νικών, που συνέπεσε χρονικά με την Μεγάλη Σαρακοστή και το Άγιο Πάσχα των Ελλήνων.
Θωρώντας στην μεγάλη αίθουσα του Συλλόγου μας «το φοβισμένο φως των καντηλιών, που τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει»(*),
ποιος, στ’ αλήθεια, σκέφθηκε πως ήταν έρημος ο Σύλλογός μας αυτόν τον καιρό;
Μπορεί κανείς να αναλογιστεί, ότι αυτό το διάστημα, ζήσαμε χωρίς ήχους και μουσικές, χωρίς πινέλα και χρώματα, χωρίς μελέτη και αυτοσυγκέντρωση, χωρίς ύμνους και ψαλμούς, χωρίς αγώνες, νίκες και ήττες;
Υπάρχει κάποιος που πίστεψε ότι πάψανε οι φωνές, οι χοροί, τα τραγούδια και τα γέλια, ότι ήταν μακριά από γνωστούς και φίλους;
Ποιός, στ’ αλήθεια, μπορεί να ισχυρισθεί πως από κάθε γωνιά αυτού του Συλλόγου, από κάθε του αίθουσα, από κάθε του κάθισμα και φωτογραφία δεν ζωντανεύουν μνήμες και δεν ξεπροβάλουν, ως μυστική συνοδεία, απόντες τώρα μα πάντοτε παρόντες, πρόσωπα γνωστά, οικεία, παλαιών και νέων, μικρών και μεγάλων, σκιές ηρώων, σχέσεις και έργα ανθρώπων, πνεύματα αγίων, αρχοντικές ψυχές μας;
Χθες και σήμερα, ένα. Ύμνος ανεπανάληπτος 79 ετών!
Στα χρόνια αυτά, ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, πέρασε δυσκολίες, μπόρες και συμφορές.
Πολλές περισσότερες, ο τόπος μας και η Πατρίδα μας.
Σταθήκαμε όμως, όλοι και όλες όρθιοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, αλληλέγγυοι, ενωμένοι, δυνατοί, στηριζόμενοι στην Πίστη μας, έχοντας ελπίδα, όραμα και όρεξη για το μέλλον. Γνωρίζουμε ότι, μετά τα Πάθη και την Σταύρωση, ακολουθεί η Ανάσταση. 

«Ἀνέστη Χριστός, και ἅδης ἐπικράνθη». (**)
Είμαστε βέβαιοι, ότι θα περάσει και αυτή η δυσκολία, ότι θα τελειώσει και αυτό το κακό.
Η επιδημία του κορωνοϊού δεν εξαλείφθηκε.Περνάμε απλά στην επόμενη φάση διαχείρισής της.
Είναι άθλος αυτό που καταφέραμε μέχρι στιγμής. Πρέπει να καταφέρουμε και τον επόμενο.
Είμαστε βέβαιοι, ότι με την βοήθεια του Θεού και τον δικό μας αγώνα, θα βγούμε νικητές και από αυτή την δοκιμασία, με ασφάλεια και περισσότερο έμπειροι, διότι, η υγειονομική αυτή κρίση, μας πίστωσε και με μια άλλη χαμένη αρετή: την διάκριση μεταξύ της ατομικής υπακοής και συλλογικής συναίνεσης για το κοινό καλό, που είναι η Δημόσια Υγεία και της άνευ όρων αντίστασης για τα μεγάλα και υψηλά της Πίστης και της Πατρίδας μας.
Από τούτη εδώ την γωνιά, της μίας και Ελληνικής Μακεδονικής γης, στέλνουμε μήνυμα υπομονής και συνέχισης της προσπάθειας, ώστε όταν με το καλό, αρθούν όλα τα περιοριστικά μέτρα,να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί, υγιείς, ξένοιαστοι και ελεύθεροι με ό,τι αγαπάμε.
Το τζάκι του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, παρά τα μεγάλα λειτουργικά και οικονομικά προβλήματα που συσσωρεύονται, θα συνεχίζει να καίει, χωρίς διακρίσεις, για όλες και όλους τους Φλωρινιώτες.
Δεν θα αφήσουμε να σβήσει.
Μέχρι να τα πούμε όλοι από κοντά:
Να είστε όλες και όλοι καλά.
Καλή δύναμη και υπομονή.
Καλή αντάμωση.


(*) «Το Κρυφό Σχολειό», Ιωάννη Πολέμη.

(**) «Κατηχητικός Λόγος», Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.