ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΟΥΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Στην κατάμεστη αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε η πολιτική ομιλία του Αντώνη Σαουλίδη, με θέμα «Το τέλος της κοινωνικής Λιτότητας». Την ομιλία προλόγισε ο δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Θεσσαλονίκης, Σπύρος Πέγκας, ο οποίος αναφέρθηκε στον αυτοδιοικητικό και τον πολιτικό ρόλο του Αντώνη Σαουλίδη. Η ομιλία του Αντώνη Σαουλίδη περιείχε προβληματισμούς και ιδέες, κριτική και προτάσεις για τον ευρύτερο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης. Ακολούθησε διάλογος αναφορικά με τις προτάσεις που ακούστηκαν, με ξεκάθαρο συμπέρασμα την ανάγκη για νέες πολιτικές βασισμένες σε αξίες.

Οι άξονες της ομιλίας ήταν οι εξής:

Ο λόγος της εκδήλωσης

«Η νομιμοποιός αιτία της συμμετοχής μας δεν είναι άλλη από το να είμαστε χρήσιμοι. Να μπορούμε να προσφέρουμε, να προσθέτουμε με την παρουσία μας, να αναδεικνύουμε πρωτοβουλίες. Δεν έχουμε κανένα άγχος, καμία διάθεση να ανάγουμε την παρουσία μας σε αυτοσκοπό».

Η μάχη με τη νοοτροπία του χθες

«Το χθες είναι νοοτροπία. Η νοοτροπία που έφερε τη χώρα εδώ, αυτή της αποφυγής ευθυνών, της φορο-αποφυγής ως αντίδραση σε ένα κράτος δυνάστη, λησμονώντας πως για κάθε μικρή φορό-αποφυγή, υπήρχαν πολλαπλάσια φαινόμενα εκτεταμένων φορολογικών εγκλημάτων, είναι η λογική της προαγωγής των «δικών μας παιδιών» και όχι των άξιων, η επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας και όχι της αριστείας, η λογική της ισοπέδωσης και όχι της αξιοκρατίας. Και αυτά που ανήκουν στο χθες είναι αυτά που μας πεισμώνουν, που μας διαφοροποιούν. Είναι αυτά για τα οποία δεν αρκεί η περιγραφή του λάθους, αλλά απαιτείται η αποτύπωση του τι πρέπει να γίνει, πώς πρέπει να γίνει, πότε πρέπει να γίνει».

Τέλος στην κοινωνική λιτότητα

«Η σημερινή διαχείριση αποτελεί για πολλούς τον τρόπο αποφυγής της “αριθμητικής χρεωκοπίας”. Ήρθε όμως η στιγμή όπου η πολιτική διαχείριση της κατάστασης πρέπει να σταματήσει να κρύβεται πίσω από αυτό το άλλοθι. Όπως στο παρελθόν, η κοινωνική δικαιοσύνη σε συνδυασμό με την οικονομική ανάπτυξη και την πίστη στην κοινοβουλευτική δημοκρατία έθεσε ως στόχο τη διάχυση δικαιωμάτων προς κοινωνικά αποκλεισμένα μέχρι τότε στρώματα, έτσι και σήμερα, οφείλουμε να θέσουμε ως στόχο το τέλος της κοινωνικής λιτότητας. Καμία πρόταση που ευαγγελίζεται λιτότητα σε βελτιωμένη της έκδοση ή σε δόσεις δε μπορεί να θεωρηθεί προοδευτική. Η λιτότητα, η παραγώμενη ανισότητα αποτελεί εγγενές στοιχείο άλλων ιδεολογιών που βασίζονται στην ύπαρξη ανισοτήτων ως λογική παραγωγή πλούτου. Σε αυτό αντιτάσσουμε την προοδευτική λογική, της ισότητας ευκαιριών, της πρόσβασης στη γνώση, της εξειδίκευσης και της σύγκλισης προς τα πάνω. Απαιτείται η ανάδειξη αναπτυξιακών προτεραιοτήτων σε εθνικό επίπεδο. Αντί να περιμένουμε το κράτος να επιδοτήσει θέσεις εργασίας μέσω vouchers, οφείλουμε να μεριμνήσουμε συγκροτημένα και στρατηγικά σε τομείς των οποίων η ανάπτυξη προσθέτει θέσεις εργασίας. Η βραχυπρόθεσμη ματιά των κυβερνόντων σε αυτές τις θεματικές είναι ξεπερασμένη και ατελέσφορη. Είναι επιτακτική η διατύπωση ενός νέου οράματος. Μία νέα προγραμματική κατεύθυνση απαλλαγής από συνθήκες αντιπαραγωγικής στρέβλωσης που καθιστούν την κοινωνία καθηλωμένη και την οικονομία ανήμπορη να αντιδράσει».

Η ανάγκη για συσπείρωση

«Η συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων αναδεικνύεται σε μοναδική προοπτική υγιούς αντίδρασης στη σημερινή πολιτική δομή, στο υφιστάμενο κομματικό σύστημα. Το στοίχημα της συσπείρωσης αυτής είναι η ουσιαστική τομή Προόδου – Συντήρησης. Συσπείρωση, δίχως ηγεμονισμούς, αλλά με συγκροτημένη δομική σχέση, αφήνοντας πίσω παλαιοκομματικές αντιλήψεις και πρακτικές, επιδεικνύοντας όμως σεβασμό στην ιστορία, χωρίς οπορτουνισμούς αλλά με την ανάδειξη σε πρωταγωνιστές ανθρώπων με ισχυρή θέληση και αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα. Δεν έχει σημασία εάν η όποια ονομασία εμπεριέχει τον όρο «δημοκρατική παράταξη». Το ζήτημα είναι να αποτελεί μία γνήσια προοδευτική έκφραση, να καλύπτει με τρόπο αυθεντικό κοινωνικές ανάγκες. Δεν έχει καμία αξία η παραλλαγή των ίδιων προσώπων ή η εμφάνιση νέων με παλιές όμως νοοτροπίες με αυτές που μας οδήγησαν στο σήμερα. Το μείζον είναι η αλλαγή νοοτροπίας, η αλλαγή κουλτούρας. Η προοπτική για τη χώρα απειλείται από ισχυρή παρουσία δυνάμεων οπισθοδρόμησης, δεξιών και αριστερών, και την ένταξη σε αυτές όλων όσοι για 30 περίπου χρόνια συνέβαλαν αποφασιστικά στη διόγκωση της γραφειοκρατίας, στην ανάδειξη ενός παρασιτικού μοντέλου επιχειρηματικότητας, στην εγκατάλειψη της υγιούς παραγωγικότητας, στο νεποτισμό, την αδιαφορία για το μέλλον, τις επόμενες γενιές».

Η παγίδα της δημαγωγίας

«Ξέρω τον τρόπο να είναι κανείς ευχάριστος. Και ιδίως στην παρούσα πολιτική συγκυρία, της κοινωνικής αναστάτωσης και της οικονομικής ύφεσης: Να λέει ΌΧΙ σε όλα, να καταφεύγει σε κριτικές απορρίπτοντας εξ ολοκλήρου το πολιτικό οικοδόμημα, να προτάσσει δημαγωγικά το αδύνατο, να λαϊκίζει χαϊδεύοντας προνομιούχες ομάδες. Δεν τον επιλέγω».

Μικρές επαναστάσεις και κατευθύνσεις

«Δεν υπάρχουν μόνο τα μεγάλα, τα ωραία, τα υπερβατικά. Οι αλλαγές, οι μικρές επαναστάσεις έρχονται από την υπόδειξη διορθώσεων σε όσα αρνητικά παρατηρούμε καθημερινά, αλλά ο κάθε ένας μεμονωμένα δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει. Και θέλω σε αυτό να εκθέσω συγκεκριμένες κατευθύνσεις, με το κόστος τους να είναι μικρό σε σύγκριση με τα οφέλη που επιτυγχάνει. Σε επίπεδο κεντρικής νομοθετικής διαδικασίας: αποτροπή τροπολογιών και συνεχών νομοθετημάτων, Τέλος στη πολυδαίδαλη νομοθετική αρρυθμία. Εκλογική σταθερότητα με εκλογές ανά τέσσερα χρόνια και ισχυρά θεσμικά αντίβαρα ώστε να αποτρέπεται η πρόκλησή τους κατά το δοκούν από τη συμπολιτευόμενη πλειοψηφία. Μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, για μία ειλικρινή και αδιαμεσολάβητη σχέση με τους εκλογείς του ως γνήσιος εκφραστής της δικής τους βούλησης και όχι των συμφερόντων. Ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού – αναβάθμιση του κοινοβουλίου – διαδικασίες συγκρότησης Υπουργικού συμβουλίου. Ο πρωθυπουργός να διατηρεί το δικαίωμα επιλογής των υπουργών της επιλογής του, όμως αυτοί να τελούν υπό την έγκριση του κοινοβουλίου αναβαθμίζοντας έτσι το ρόλο του, και περιορίζοντας τη συχνότητα των αλλαγών τους. Θεσμοί διασύνδεσης της κοινωνίας με την κυβερνητική εξουσία: υιοθέτηση θεσμών άμεσης δημοκρατίας όπως η ανάκληση και τα δημοψηφίσματα. Να δώσουμε στον πολίτη της ευθύνη τακτικής παρακολούθησης του έργου της κυβέρνησης, αναβαθμίζοντας το ρόλο του.

Σχεδιασμός για το μέλλον

«Οφείλουμε να αποτυπώσουμε το σχεδιασμό μας για το μέλλον. Ένας σχεδιασμός με έμφαση: Στο κοινωνικό κράτος επιχειρώντας μία τομή με το παρελθόν προτείνοντας την κάλυψη των σημερινών ελλειμματικών ταμείων από τον κρατικό π/υ αλλά και το τέλος του σημερινού συστήματος, με την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού, με την εγγύηση του κράτους για εθνική σύνταξη για όλους άνω των 65. Στην ανάγκη σχεδιασμού ενός νέου μοντέλου υγειονομικής περίθαλψης, σύμφωνα με σύγχρονα Ευρωπαϊκά πρότυπα, αναβαθμίζοντας τα κέντρα πρωτοβάθμιας περίθαλψης και προτάσσοντας με αποφασιστικό τρόπο τον επανασχεδιασμό των Υγειονομικών Περιφερειών. Σε ένα νέο μοντέλο επιχειρηματικότητας με έμφαση στις ανάγκες κοινωνικής προτεραιότητας. Οφείλουμε να επιχειρήσουμε την αναβάθμιση του ρόλου των Κοινωνικών Συνεταιρισμών με ουσιαστικά κίνητρα σύμπραξης νέων επιστημόνων για την προσφορά υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα με προστιθέμενη αξία για τις τοπικές κοινωνίες.Σε ένα νέο μοντέλο ενίσχυσης των νέων, προωθώντας κυψέλες επιχειρηματικότητας, σε ένα μοντέλο όπου αντί το κράτος να επιδοτεί ή να επιχορηγεί, να καλύπτει λειτουργικές δαπάνες (τη στέγαση, την τηλεφωνία, τη σύνδεση στο διαδίκτυο) σε νεοφυείς επιχειρήσεις. Το ρόλο αυτό μπορούν να τον επιτελέσουν οι Περιφέρειες ή οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Εκπαιδευτικό σύστημα – αναμόρφωση του χάρτη των Πανεπιστημίων – ουσιαστική παρέμβαση με θεματικά campus: Με τη δημιουργία θεματικών κέντρων – campus, ανά περιφέρεια και σταδιακή χωροταξική αποκέντρωση, αλλά όχι διασπορά όπως σήμερα, των Πανεπιστημίων με γνώμονα την σύνδεση των χαρακτηριστικών της τοπικής κοινωνίας με την Παιδεία (Εννοώ τα χαρακτηριστικά της τοπικής κοινωνίας να έχουν σχέση με το αντικείμενο των σπουδών ανά περιοχή, πχ: το ΤΕΙ Κλωστοϋφαντουργίας Κιλκίς να πάει στη Νάουσα). Μία προοδευτική προσέγγιση στο ζήτημα της ρύθμισης των δανείων: με κίνητρα στις Τράπεζες αλλά και ουσιαστική ενημέρωση στους πολίτες ώστε να επιτευχθεί πραγματική διαπραγμάτευση με τους δανειολήπτες που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.

Το δικό μας στίγμα – Η προοδευτική προοπτική απέναντι στην κρίση
Τα δικά μας τρία Α-Α-Α, η αξιοκρατία, η αριστεία, η αποτελεσματικότητα, νοηματοδοτούν την ευθύνη μας για το αύριο, τη σταθερότητα για τη χώρα, την εξειδίκευση, τη δημιουργία, την προσφορά. Κάνουμε πράξη άμεσα εξειδικευμένες στοχεύσεις μας. Αναφέρω ενδεικτικά, Την ανάγκη εφαρμογής κώδικα ποιότητας στις δημόσιες υπηρεσίες, σχετικά με την αντιμετώπιση των πολιτών. Οι υπάλληλοι θα είναι υπεύθυνοι για τη συλλογή δικαιολογητικών δημόσιας πρόσβασης και όχι ο πολίτης.Την πιλοτική λειτουργία δημόσιων απογευματινών υπηρεσιών, ΔΟΥ, ασφαλιστικών ταμείων και άλλων υπηρεσίες άμεσης επαφής με τον πολίτη. Σαφώς στόχο πρέπει να αποτελεί η μείωση της σχέσης του πολίτη με τις υπηρεσίες και η σταδιακή πλήρης οργάνωση και διασύνδεσης των ΚΕΠ. Ένα διαφορετικό πλαίσιο δράσης του συνδικαλιστή, στην αναμόρφωση του πλαισίου δράσης των εργατικών ενώσεων. Οφείλουμε να μιλήσουμε για ένα νέο μοντέλο συνδικαλιστικής ενασχόλησης και να επιβάλουμε τον υγιή συνδικαλισμό ακόμη και σε μικρά κύτταρα εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Όμως το συνδικαλισμό με κανόνες και με γνώμονα την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Όχι το συνδικαλισμό της συντήρησης ή της βολής. Το να επιστρέφεις στη δουλειά σου αφού υπηρετείς το κοινωνικό σύνολο είναι αξία. Το να επιμορφώνεσαι είναι αξία, το να πιστεύεις σε αυθεντίες είναι βαθύτατα συντηρητικό και κυρίως οπισθοδρομικό».