ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ! Οι τουρικές αρχές, οι μυστικές υπηρεσίες και η Interpol ξέρουν ποιοι διακινούν τη δυστυχία και και τον θάνατο!

Τα έτοιμα σούπερ των καναλιών κάτω από τις βουλιαγμένες βάρκες αλλάζουν ως προς τον αριθμό των θυμάτων και το όνομα του μεσογειακού νησιού με το τελευταίο ναυάγιο.Οι ιθύνοντες βγαίνουν στα παράθυρα συντετριμμένοι. Τα δάκρυα και η θλίψη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν και παίρνουν για ένα-δύο εικοσιτετράωρα. Κι ύστερα η Ευρώπη αλλάζει πλευρό και κοιμάται ήσυχα και γλυκά, μέχρι την επόμενη «έκτακτη είδηση» δεκάδων ή εκατοντάδων πνιγμένων που θα τη «συγκλονίσει», βουλιάζοντας ολοένα και πιο βαθιά και η ίδια σε απύθμενη υποκρισία.


«Είμαι όλο και περισσότερο πεπεισμένη ότι η ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση θεωρεί αυτή την προσφορά ανθρώπινων ζωών ως έναν τρόπο για να περιορίσει τη ροή των ανθρώπων που μπαίνουν στις πύλες της» έλεγε το 2012 η δήμαρχος του ιταλικού νησιού τής Λαμπεντούζα, Γκιουσί Νικόλι, απευθύνοντας ένα δριμύ και ευθύβολο «κατηγορώ» προς τους υπευθύνους. Έκτοτε δεν έχουν γίνει πολλά. Κάθε νέα εκατόμβη μεταφράζεται και σε ένα νέο «ναυάγιο» του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Οι συσκέψεις την ώρα της καταστροφής καταλήγουν συνήθως σε κάποια ανακοίνωση για έκτακτη εκταμίευση κονδυλίων και κάπου εκεί εξαντλούνται οι προσπάθειες. Το «οικοσύστημα», που κάνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να παίζουν κορώνα-γράμματα τις ζωές τους, πληρώνοντας μάλιστα ολόκληρες περιουσίες ή κάνοντας εξυπηρετήσεις σε μαφιόζικα κυκλώματα με την αμυδρή ελπίδα του δικαιώματος στη ζωή, την εργασία και την ασφάλεια, συνεχίζει να κρατεί καλά. Την ίδια στιγμή τα αίτια που τους οδηγούν στην αναγκαστική μετανάστευση, οι πόλεμοι για εξυπηρέτηση οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων της Δύσης, η άνοδος της ανομίας και της εγκληματικότητας στις χώρες προέλευσής τους αλλά και η αρπαγή κάθε μέσου επιβίωσης και η απειλή για την ίδια τη ζωή, όχι μόνον δεν περιορίζονται αλλά αντιθέτως αποτελούν, πλέον, μόνιμο «φόντο» στις αιμάσσουσες περιοχές της Μέσης Ανατολής και περιοχών της Αφρικής. Και ο μακάβριος φόρος σε ανθρώπινες ζωές συνεχίζει να πληρώνεται στα γαλανά νερά της Μεσογείου.

Δεν είναι, όμως, μόνον οι αιτίες της μετανάστευσης που μπαίνουν «κάτω από το χαλί» των γενικεύσεων και ανώδυνων επισημάνσεων περισπούδαστων ευρωπαϊκών αναφορών και εκθέσεων. Κάποιοι, στην εποχή των μαζικών παρακολουθήσεων και της ψηφιακής επανάστασης, κάνουν «τα στραβά μάτια» στα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος που κερδίζει εκατομμύρια από τα «εισιτήρια», αλλά και από την εγκληματική εκμετάλλευση -με πλειάδα τρόπων- των ψυχών που αναζητούν μια ευκαιρία στη ζωή. Μέσα στα δίκτυα αυτά, που όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ σε κύκλους Υπηρεσιών Ασφαλείας δεν είναι διόλου άγνωστα προς τις Μυστικές Υπηρεσίες αρκετών χωρών -ακόμη και δυτικών χωρών- γίνεται στην κυριολεξία «πάρτι» εισπράξεων και ταυτόχρονα εξυπηρετούνται ακόμη και γεωπολιτικά συμφέροντα που δυστυχώς είναι εις βάρος της γονατισμένης οικονομικά Ελλάδας.

Για μια θέση στους «σκυλοπνίχτες» των διακινητών
Οι υποψήφιοι παράνομοι μετανάστες, που επιδιώκουν την είσοδό τους στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, έρχονται εύκολα σε επαφή με τα πολλά κέντρα και κυκλώματα διακίνησης, που δραστηριοποιούνται στις περιοχές τους. Αφού πληροφορηθούν για το κόστος, το είδος και την «ποιότητα» της εκάστοτε μεταφοράς, στη συνέχεια διαπραγματεύονται για την τελική συμφωνία. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που ο ενδιαφερόμενος διαθέτει το απαιτούμενο χρηματικό ποσό, που πάντοτε ποικίλει ανάλογα με τη χώρα προέλευσης, τη χώρα προορισμού, τις αποστάσεις, το είδος και την ποιότητα της μεταφοράς, προκαταβάλλεται ένα μέρος του ποσού και το υπόλοιπο καταβάλλεται όταν ολοκληρωθεί η μεταφορά, χωρίς να αποκλείονται και να αποφεύγονται οι έντονοι διαπληκτισμοί και τα επεισόδια στις περιπτώσεις αθέτησης υποσχέσεων ή παρεξηγήσεων. Επειδή, όμως, τα σχετικά ποσά μεταφοράς και διευκόλυνσης (2.000-10.000 δολάρια) είναι παντελώς απαγορευτικά για τους πάμφτωχους υποψηφίους που λιμοκτονούν στις χώρες αυτές, τα κυκλώματα διακίνησης προτείνουν άλλους τρόπους ανταπόδοσης-πληρωμής των προσφερόμενων υπηρεσιών τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που το αντίτιμο πληρώνεται με τη χρήση των παράνομων μεταναστών στις δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος των κυκλωμάτων. Για όσους ξεκινούν από την Αφρική, αυτή η δεύτερη λύση, η ανάληψη «καθηκόντων» στη χώρα προορισμού ή η εκπόρνευση είναι συνήθως το εισιτήριο για μια θέση προς τον… Παράδεισο. Για όσους προέρχονται από χώρες της Κεντρικής Ασίας και ιδιαίτερα από το Αφγανιστάν ή και το Πακιστάν, η μεταφορά ναρκωτικών αποτελεί σχεδόν το αποκλειστικό αντίτιμο της προσφερόμενης «υπηρεσίας» μεταφοράς στην Ελλάδα ή στις άλλες χώρες υποδοχής.



Τα δρομολόγια προς τη… «Γη της Επαγγελίας»
Όπως επισημαίνουν κύκλοι των Υπηρεσιών Ασφαλείας, ο μεγάλος αριθμός όσων θέλουν απεγνωσμένα να φύγουν από τον τόπο καταγωγής τους έχει αποτέλεσμα να οργανώνονται συνεχώς ομάδες και καραβάνια παράνομων μεταναστών, καραβάνια που μεταφέρουν εκτός από μετανάστες και ναρκωτικά, με προορισμό τις στρατοκρατούμενες περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου είναι απόλυτα εξασφαλισμένο το «ξεφόρτωμά» τους. Τα δρομολόγια που ακολουθούν αυτά τα καραβάνια είναι σταθερά. Όπως εξηγούν πηγές των Υπηρεσιών Ασφαλείας, οι προερχόμενοι από την Αφρική φθάνουν με κάποιον τρόπο αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη, προερχόμενοι συνήθως από την Τυνησία, χωρίς να αποκλείονται άλλες διαδρομές, κυρίως για τους Σομαλούς. Οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί διέρχονται ή ξεκινούν από το Πακιστάν και στη συνέχεια και με διάφορα μέσα μεταφοράς και μεγάλη πεζοπορία καταλήγουν, μέσω Ιράν, στην Τουρκία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η Κωνσταντινούπολη αποτελεί τον επόμενο και ενδιάμεσο προορισμό, ενώ ελάχιστες φορές τα κυκλώματα οργανώνουν μεταφορές μεταναστών απευθείας στα τουρκικά παράλια. Στην Κωνσταντινούπολη, και ειδικότερα στην περιοχή του Ακσαράι, οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες θα διαπραγματευθούν με τα εκεί συνεργαζόμενα μεγάλα τουρκικά κυκλώματα την είσοδό τους στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, στην Κωνσταντινούπολη συνάπτεται μια νέα συμφωνία, με την εξασφάλιση εισόδου στην Ελλάδα να στοιχίζει από 500 έως 1.500 δολάρια. Πολλοί μετανάστες αναγκάζονται να παραμένουν στην Κωνσταντινούπολη για αρκετό καιρό διαπραγματευόμενοι με τα κυκλώματα τη μεταφορά τους στην Ελλάδα και προσπαθώντας να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα χρήματα είτε προσφέροντας ποικίλες υπηρεσίες στους διακινητές είτε εργαζόμενοι παράνομα. Τα μεγάλα τουρκικά κυκλώματα οργανώνουν τη μετάβαση ομάδων μεταναστών σε συγκεκριμένες περιοχές στα τουρκικά παράλια, απ” όπου συνήθως σύντομα μεταφέρονται σε κάποιο ελληνικό νησί. Στις ίδιες περιοχές βρίσκονται και αρκετοί που δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα χρήματα και αναζητούν οποιοδήποτε μέσο και τρόπο να περάσουν απέναντι, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν και μικρές φουσκωτές βάρκες χωρίς να γνωρίζουν κολύμβηση.
Οι χώρες-περάσματα αδιαφορούν για τους διερχόμενους λαθρομετανάστες
Οι πακιστανικές και ιρανικές αρχές ασφαλείας αδιαφορούν ή ανέχονται τις διακινήσεις και μετακινήσεις παράνομων μεταναστών στο έδαφός τους, ενώ, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από καλά πληροφορημένες πηγές, οι αντίστοιχες τουρκικές αρχές γνωρίζουν τα πάντα και ουσιαστικά διευκολύνουν, αν δεν συνεργάζονται ευθέως, με τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και μεταναστών. Τα δίκτυά τους ελέγχουν φυσικά τις κινήσεις των κυκλωμάτων και τις διαδρομές μεταφορών, φροντίζοντας περισσότερο για την ασφαλή μεταφορά τους παρά για την παρεμπόδιση των παράνομων πράξεών τους. Είναι αποδεδειγμένο ότι τα κυκλώματα διακίνησης μεταναστών και ναρκωτικών είναι τα ίδια και αποτελούν πλοκάμια της τουρκικής μαφίας, που ουδόλως ενοχλείται από τις αρχές, ενώ συχνά εμφανίζεται να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας. Μεγάλα κέντρα δράσης της τουρκικής μαφίας βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στη Σμύρνη, στην Προύσα, στη Μερσίνα, στα Άδανα και στη Σαμψούντα, ενώ οι κυριότερες ομάδες τους είναι οι «Σακαριαλάρ», οι «Ισταμπουλουλάρ», οι «Αντανανιλάρ», οι «Σουρμενελιλέρ», οι «Κοτζαελιλέρ», οι «Καραντενιζιλέρ», οι «Εγκελιλέρ» (της περιοχής Αιγαίου, που ασχολούνται με τη διακίνηση λαθρομεταναστών) κ.ά. Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, πολλές από τις αναφορές των τουρκικών ΜΜΕ σε συλλήψεις διακινητών σε διάφορες περιοχές της χώρας είτε δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα είτε «στήνονται» και ακολουθούν εντυπωσιακές αλλά εικονικές συλλήψεις για ανάλογη προβολή και εκμετάλλευση, είτε μπορούν να αποτελούν τιμωρία ή αντίποινα για κάποιους που εξετράπησαν ή δεν ελέγχονται επαρκώς.

Η ΜΙΤ «στρατολογεί» παράνομους μετανάστες
Σύμφωνα με πληροφορίες των ελληνικών Μυστικών Υπηρεσιών οι αντίστοιχες Υπηρεσίες Πληροφοριών των ενδιάμεσων χωρών και βεβαίως περισσότερο η τουρκική MIT εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και προσεγγίζει πολλούς παράνομους μετανάστες που έχουν κάποιο επίπεδο και συγκεντρώνουν κάποια επιθυμητά στοιχεία και προσόντα πριν αυτοί εισέλθουν στη χώρα μας, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους επηρεασμού και στρατολόγησης, όπως χρηματισμοί, διευκολύνσεις εισόδου στην Ελλάδα, απειλές, εκβιασμοί κ.λπ.

Εύκολα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι ανάμεσα στους πολλούς εισερχόμενους στην Ελλάδα βρίσκονται και κάποιοι που θα ενεργήσουν για λογαριασμό της ΜΙΤ στο ελληνικό έδαφος, ενώ είναι διαπιστωμένο ότι η τουρκική Μυστική Υπηρεσία «χρίζει» παράνομους μετανάστες σε πράκτορές της, οι οποίοι εισέρχονται στο ελληνικό έδαφος ανάμεσα στους πολλούς κακόμοιρους και ταλαιπωρημένους. Η ΕΥΠ επανειλημμένως αποκάλυψε τέτοιου είδους επιχειρήσεις της ΜΙΤ, ενώ κάποιοι, προφανώς πράκτορές της ή ελεγχόμενοι από αυτή, εντοπίστηκαν να επιστρέφουν κάποια στιγμή στην Τουρκία και να εισέρχονται αργότερα και πάλι στη χώρα μας, συνεχίζοντας ή αναλαμβάνοντας άλλες καινούργιες αποστολές.

Από τον Έβρο και τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα
Μέχρι την κατασκευή του φράχτη του Έβρου, οι περισσότεροι παράνομα εισερχόμενοι έμπαιναν στη χώρα μας από την περιοχή του Έβρου παρά τη μεγαλύτερη πιθανότητα εντοπισμού τους. Όπως επισημαίνουν κύκλοι των ελληνικών Υπηρεσιών, η περίπτωση του Έβρου αποκαλύπτει περίτρανα τη συνδρομή και ενδεχομένως ενθάρρυνση των τουρκικών αρχών στη συνεχή ροή και είσοδο παράνομων μεταναστών από τη συγκεκριμένη ευαίσθητη συνοριακή γραμμή, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι είναι αδύνατη η προσέγγιση του οποιουδήποτε ακόμα και στην ευρύτερη εδαφική περιοχή, λόγω του απόλυτου και αυστηρού ελέγχου που επιβάλλουν εκεί οι τουρκικές αρχές.

Ο φράχτης του Έβρου ανάγκασε τους διακινητές να οδηγούν τη μεγάλη πλειονότητα των μεταναστών στα τουρκικά παράλια και να οργανώνουν από εκεί την είσοδό τους στην Ελλάδα. Συνήθως, όπως εξηγούν κύκλοι των Υπηρεσιών Ασφαλείας, οι διακινητές τούς επιβιβάζουν σε ειδικά διαμορφωμένες φουσκωτές βάρκες, με ντεπόζιτα στα πλαϊνά για μεγαλύτερη αυτονομία. Αν όλα εξελιχθούν ομαλά και δεν εντοπιστούν από κάποιο σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος, τους αποβιβάζουν σε απόμερες περιοχές και επιστρέφουν, ενώ όταν γίνουν αντιληπτοί ή προκύψει κάποιο άλλο απρόοπτο γεγονός, οι διακινητές επιβιβάζονται σε άλλο συνοδευτικό και συνήθως ταχύπλοο σκάφος και διαφεύγουν, εγκαταλείποντας μέσα στη νύχτα και σε συνήθως άσχημες καιρικές συνθήκες τους δύσμοιρους μετανάστες στην τύχη τους. Πολύ συχνά, οι βάρκες βουλιάζουν, με αποτέλεσμα να χάνονται ζωές και οι ελληνικές λιμενικές αρχές να αναλαμβάνουν τη διάσωση των ναυαγών, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι δουλέμποροι βουλιάζουν σκοπίμως τις βάρκες, ώστε οι λιμενικές αρχές να ασχοληθούν με τη διάσωση ανθρώπων και όχι με αυτούς, που καταφέρνουν έτσι να ξεφύγουν με κάποιο άλλο μέσο. Σε πολλές περιπτώσεις οι διακινητές συλλαμβάνονται, συνοδεύοντας τους μετανάστες, αλλά δεν εντοπίζονται από τις ελληνικές αρχές ως διακινητές, προσποιούμενοι τους μετανάστες, τη στιγμή που οι μετανάστες φοβούνται ή διστάζουν να τους καταδώσουν. Σε άλλες περιπτώσεις τούς επιβιβάζουν σε μικρές βάρκες χωρίς να τους συνοδεύουν, αφού τους δώσουν μόνο κάποιες στοιχειώδεις οδηγίες πλοήγησης και κατεύθυνσης. Δεν είναι λίγες οι φορές επίσης που οι διακινητές χρησιμοποιούν ταχύπλοα σκάφη, με τα οποία καταφέρνουν και διαφεύγουν, λόγω και της εγγύτητας των τουρκικών παραλίων.



Το δίκτυο δουλεμπόρων τούς οργανώνει και στην Ελλάδα
Με την είσοδό τους στον ελληνικό χώρο και όσοι δεν εντοπιστούν από τις ελληνικές αρχές προσπαθούν με κάθε τρόπο να κινηθούν και να καταλήξουν σε περιοχές της Αθήνας, όπου γνωρίζουν ότι θα ενσωματωθούν με τους πολλούς άλλους, για να οργανώσουν πλέον τις περαιτέρω ενέργειές τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ενημερωμένοι από τους Τούρκους διακινητές για τους τρόπους με τους οποίους θα διευκολυνθούν στον ελληνικό χώρο, συναντώντας δηλαδή και στη χώρα μας μέλη αυτών των κυκλωμάτων ή άλλους συνεργαζόμενους και εμπλεκόμενους στους ίδιους παράνομους χώρους. Αρκετές φορές, τα διάφορα κυκλώματα αναλαμβάνουν από την πρώτη στιγμή την όλη υποδοχή των μεταναστών και οργανώνουν φυσικά και τη μετακίνηση και κατάληξη στην Αθήνα.

Όσοι εντοπιστούν κατά την είσοδό τους στη χώρα μας ή στον όποιο μετέπειτα χρόνο, και σε οποιαδήποτε περιοχή της χώρας, γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο που θα διαχειριστούν την κατάσταση. Ο «άγραφος νόμος» είναι να μη διαθέτουν ταξιδιωτικά ή άλλα έγγραφα ταυτότητας. Σε αυτή την περίπτωση, θα οδηγηθούν από τις ελληνικές αρχές σε κάποιο κέντρο κράτησης, όπου θα τύχουν κάποιας έστω στοιχειώδους φροντίδας. Στη συνέχεια και εξεταζόμενοι από τις ελληνικές αρχές, ακόμη κι αν δεν είναι αλήθεια, θα ισχυριστούν ότι εγκατέλειψαν τη χώρα τους αναγκαστικά και κατέληξαν στην Ελλάδα, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, υποβάλλοντας συγχρόνως το αίτημα χορήγησης ασύλου. Κύκλοι των Υπηρεσιών αναφέρουν ότι από τη στιγμή εκείνη εξασφαλίζουν ουσιαστικά την ελευθερία τους και τη δυνατότητα να παραμένουν νόμιμα στην Ελλάδα για διάστημα πολλών μηνών ή ακόμη και ετών, ενώ αν δεν εμφανιστούν κατά τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός τους για χορήγηση ασύλου ή αν αυτό απορριφθεί, έχουν και πάλι τη δυνατότητα να παραμένουν στη χώρα μας για ένα περαιτέρω αλλά περιορισμένο χρονικό διάστημα νόμιμα, μέχρι να την εγκαταλείψουν ή να επαναπροωθηθούν στις χώρες τους στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει σχετική συμφωνία για αυτό και όταν βέβαια υπάρξουν διαθέσιμα μέσα. Ουσιαστικά, δηλαδή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες οι συντριπτικά περισσότεροι παράνομοι μετανάστες μπορούν να παραμένουν στην Ελλάδα είτε νόμιμα είτε παράνομα υπό έλεγχο, ανοχή ή επιείκεια ακόμα και για πολλά χρόνια. Αρκετοί είναι, πάντως, εκείνοι που επιχειρούν να διαφύγουν και να καταλήξουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως μέσω Ιταλίας, αλλά όταν εντοπιστούν σε αυτές και στην περίπτωση που εισήλθαν στην ΕΕ από την Ελλάδα και εδώ υποβλήθηκε το αίτημά τους για χορήγηση ασύλου, επιστρέφονται στη χώρα μας, βάσει της συνθήκης του Δουβλίνου 2.

Η εφαρμογή του «δόγματος Οζάλ»
Ο δολοφονημένος (κατά μία θεωρία για τα ανοίγματά του προς τους Κούρδους) Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε κάνει κάποτε την εκτίμηση ότι δεν χρειάζεται ο πόλεμος με την Ελλάδα, αφού μπορούν να την αλώσουν μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνων που θα προωθηθούν σταδιακά στη χώρα μας.

Σύμφωνα με αυτή τη βαθιά τουρκικής εμπνεύσεως στρατηγική, αρκετοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι η συνεχής ροή και ο «εποικισμός» της Ελλάδας από μετανάστες ισλαμικής καταγωγής υποκινείται, κατευθύνεται και συντελεί στη δημιουργία μιας ισχυρής και πολυπληθούς μουσουλμανικής μειονότητας, που θα μπορούσε εν δυνάμει να λειτουργήσει ως μελλοντική «πέμπτη φάλαγγα» για λογαριασμό της γειτονικής Τουρκίας ή κάποιας άλλης χώρας και να χρησιμοποιηθεί ως ειρηνικό προγεφύρωμα για την αλλοίωση, ή ακόμη και τον έλεγχο ή την κατοχή του ελληνικού κράτους. Όπως τονίζουν οι ίδιοι κύκλοι, ικανός αριθμός από πράκτορες σε υπηρεσία εξωθεσμικών κέντρων και Μυστικών Υπηρεσιών θα μπορούσε με τη βοήθεια της προπαγάνδας ή κηρυγμάτων μίσους να καθοδηγήσει φανατικούς ή ακόμη και απλώς θρήσκους μετανάστες να εγείρουν ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις για πολιτισμικό «επεκτατισμό» της ισλαμικής κουλτούρας υπό τον μανδύα των θρησκευτικών και άλλων δικαιωμάτων. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα πρόκειται απλώς για πολιτισμένη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών απέναντι στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα, αλλά για την «επιθετική» επιβολή μιας ξένης στην ελληνική κοινωνία κουλτούρας και την επικίνδυνη αλλοίωση της ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας.

Αυτή η θεωρία στηρίζεται και στη σημερινή στάση της Τουρκίας που, όπως περιγράφηκε, εμπλέκεται ευθέως και ωφελείται ποικιλοτρόπως από τη ροή των μεταναστών μέσα από το έδαφός της, η οποία επιφέρει πολλαπλά πλήγματα στη χώρα μας. Την ίδια στιγμή, όπως αναλύουν οι ίδιοι κύκλοι, εξυπηρετούνται και οι στρατηγικοί της στόχοι, δηλαδή η διάρρηξη και αποσταθεροποίηση του εθνικού, θρησκευτικού και οικονομικού ιστού της Ελλάδας, η καταπόνηση των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, η ραγδαία αυξανόμενη ισλαμική μειονότητα στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η απεριόριστη ευχέρεια της τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) να δημιουργεί, να εκπαιδεύει και να καλύπτει αποτελεσματικούς πράκτορες κρούσης με πρώτο στόχο τη χώρα μας.



Πικρές αλήθειες για την «ενσωμάτωση»
Η παραμονή των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας και η συνεχιζόμενη με σταθερούς ρυθμούς εισροή τους δημιουργούν πάμπολλα και σύνθετα προβλήματα στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας, όσο και αν η μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού λαού, του οποίου οι πρόγονοι βρέθηκαν κι αυτοί στη δυσάρεστη θέση του οικονομικού μετανάστη ή του πρόσφυγα, βλέπουν το φαινόμενο με συμπάθεια και ανθρωπιστική ευαισθησία.

Εστιάζοντας στην κοινωνική διάσταση του θέματος, μπορεί κανείς να πει ότι το μεταναστευτικό κύμα, ειδικά αυτό που συνέπεσε με την οικονομική κρίση, έχει επηρεάσει βαθιά την ελληνική κοινωνία και έχει παραγάγει ισχυρά φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσιστικών περιστατικών. Ο κύριος όγκος των μεταναστών από πλευράς χωροταξικής κατανομής συγκεντρώνεται στο Λεκανοπέδιο Αττικής, δημιουργώντας μάλιστα εθνικές παροικίες και οργανωμένες ομάδες, με κυριαρχούσα εκείνη των Αλβανών, οι οποίοι είναι διασκορπισμένοι σε ολόκληρη σχεδόν την επικράτεια και αποτελούν το 55% του συνόλου των αλλοδαπών σε αυτή, ποσοστό-φαινόμενο για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποτιμώντας ψυχρά την κατάσταση, οι αλβανικής καταγωγής και ίσως και οι κάτοικοι των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ είναι οι μόνοι μετανάστες που έχουν ενσωματωθεί ή έστω τείνουν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Αντίθετα, οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί λειτουργούν σε κλειστές κοινότητες και μέχρι σήμερα διατηρούν ελάχιστες διασυνδέσεις με τον γηγενή πληθυσμό, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα ισχνή η προοπτική να ενσωματωθούν έστω μελλοντικά στην ελληνική κοινωνία, φαινόμενο που άλλοι αποδίδουν στις πολιτισμικές διαφορές και άλλοι στον σε ορισμένες περιπτώσεις έντονο θρησκευτικό φανατισμό.



Κόστος και φαινόμενα εγκληματικότητας
Όσο η οικονομία μας βυθίζεται στην κρίση, η ανεργία καλπάζει και οι ευκαιρίες απασχόλησης αραιώνουν επικίνδυνα. Για τους παράνομους μετανάστες, λοιπόν, που παραμένουν στη χώρα μας κάτω από ένα ιδιόρρυθμο και εν πολλοίς ακατανόητο καθεστώς, χωρίς δικαιώματα και χωρίς δυνατότητα αξιοπρεπούς επιβίωσης, είναι εύκολο πολλές φορές να παρασύρονται εύκολα ή να εξωθούνται σε παράνομες συμπεριφορές ή πράξεις και συγχρόνως να καθίστανται αντικείμενο άγριας οικονομικής εκμετάλλευσης, λαμβανομένης υπόψη και της συνεχούς παρουσίας των διαφόρων παράνομων κυκλωμάτων και οργανωμένων εγκληματικών ομάδων στους χώρους τους.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, πάνω από το 70% των φυλακισμένων στις ελληνικές φυλακές είναι αλλοδαποί, ενώ υπολογίζεται ότι στο ίδιο ποσοστό (70%) ανέρχεται η «βαριά εγκληματικότητα» (ένοπλες ληστείες, ανθρωποκτονίες, βιασμοί, ναρκωτικά, trafficking ), που διαπράττεται στη χώρα μας από αλλοδαπούς.

Πέρα από όσους μετανάστες φορολογούνται νόμιμα και πληρώνουν εισφορές στη χώρα μας, ταυτόχρονα σημαντική κρίνεται από ειδικούς και η επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας από όσους δραστηριοποιούνται καθαρά στην παραοικονομία.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομικών παραγόντων, 5 δισ. ευρώ ετησίως «φεύγουν» από την Ελλάδα προς τις πατρίδες των μεταναστών, ενώ άλλα 5 δισ. ευρώ χάνονται από το ασφαλιστικό σύστημα και άλλα τόσα από τη μη είσπραξη ΦΠΑ από τους μικροπωλητές και τα πάμπολλα μη αδειοδοτημένα καταστήματά τους. Αν σε αυτά συνυπολογιστεί και η σημαντική κρατική επιβάρυνση για δαπάνες υγείας, παιδείας και επιδομάτων που προβλέπονται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, συνολικά υπολογίζεται ότι οι νόμιμοι και οι παράνομοι μετανάστες κοστίζουν στο ελληνικό κράτος πάνω από 30 δισ. ευρώ ετησίως (χωρίς να υπολογίζεται το έμμεσο κόστος για σχετικές δράσεις και κινητοποιήσεις των διαφόρων ελληνικών αρχών), στοιχείο που ενισχύει την επιχειρηματολογία όσων ισχυρίζονται ότι η οικονομία της χώρας μας επιδεινώθηκε καίρια από την παρουσία τόσων πολλών αλλοδαπών στο εσωτερικό της.



Οι αμείλικτοι αριθμοί
Σύμφωνα με εκτιμήσεις και υπολογισμούς των αρμοδίων αρχών και υπηρεσιών, στην Ελλάδα βρίσκονται σήμερα 600.000 νόμιμοι μετανάστες και γύρω στο 1 εκατομμύριο παράνομα διαμένοντες μετανάστες, όταν ο συνολικός πληθυσμός της χώρας ανέρχεται στα 11 εκατομμύρια.

Οι αριθμοί αυτοί θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτεροι αν κατά τα τελευταία χρόνια δεν την εγκατέλειπαν αρκετοί νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες, επιστρέφοντας στη χώρα τους ή αναζητώντας καλύτερη τύχη, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, στοιχείο όμως που δεν επηρέασε τη σταθερή συνεχόμενη εισροή άλλων. Με βάση όλα τα σχετικά διαθέσιμα στοιχεία και λαμβάνοντας υπόψη την τάση εγκατάλειψης της χώρας από νέους και την επικίνδυνη υπογεννητικότητα των Ελλήνων, σε συνδυασμό με την υψηλή γεννητικότητα των μεταναστών, προβλέπεται ότι το έτος 2050 οι Έλληνες θα είναι 11 εκατομμύρια και οι αλλοδαποί 14 εκατομμύρια.



Τι θα μπορούσε να κάνει η ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφήσει την Ελλάδα κυρίως, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου, να σηκώσουν μόνες τους το βάρος των εφαρμοζόμενων από τις Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσεων της εξωτερικής της πολιτικής, που έχουν αποτέλεσμα τεράστια κύματα μετανάστευσης.

Αν θεωρηθεί ότι αυτό δεν αποτελεί εφήμερο και παροδικό φαινόμενο, πρέπει η πολιτεία να επικεντρωθεί και να συμφωνήσει άμεσα στη λήψη ενός συνόλου νόμων, αποφάσεων και μέτρων, σε συνεργασία με την ΕΕ, η οποία θα πρέπει να πειστεί να επιμερίσει δίκαια τις όλες συνέπειες και το πάσης φύσεως κόστος. Έτσι, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να συνεχίσουν να ζητούν, όπως το κάνουν μέχρι σήμερα, χωρίς δυστυχώς θετικά αποτελέσματα, άμεση διαπραγμάτευση για κατάργηση ή τροποποίηση της συνθήκης του Δουβλίνου 2, ώστε τα βάρη της αντιμετώπισης του φαινομένου να κατανέμονται ισότιμα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογα με το ΑΕΠ τους, ενώ θα πρέπει επίσης να απαιτηθεί η διάθεση κονδυλίων για τον αποτελεσματικό έλεγχο των ελληνικών συνόρων, ενισχύοντας συγχρόνως και την παρουσία της Frontex.

Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να πειστούν ακόμη ότι θα πρέπει να ασκηθεί έντονη πολιτική πίεση στην Τουρκία για να συνεργαστεί στην αντιμετώπιση της ροής μεταναστών από το έδαφός της, ενώ συγχρόνως να πιεστεί ώστε να ανταποκρίνεται πλήρως και απέναντι στις συνθήκες επαναπροώθησης, που έχει υπογράψει και η ίδια, αλλά δεν τις τηρεί και δεν τις εφαρμόζει.

Σε κάθε περίπτωση, επείγοντα και επιτακτικά μέτρα που θα μπορούσαν να παρθούν από την Ελλάδα είναι να εξευρεθεί αποτελεσματικός τρόπος για την ακριβή καταγραφή και ταυτοποίηση όλων των μεταναστών και παράνομων μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα, να βελτιωθούν οι διαδικασίες αιτημάτων χορήγησης ασύλου και να θεσπιστούν νόμοι για αυστηρές και παραδειγματικές ποινές στους πάσης φύσεως διακινητές αλλά και όσους εργοδότες απασχολούν μετανάστες που δεν έχουν δηλωθεί στις αρμόδιες αρχές.

Πηγή: crashonline.gr